Ubezwłasnowolnienie odnosi się do prawnego statusu osoby, która straciła zdolność do podejmowania decyzji i samodzielnej opieki nad sobą. Jest to procedura, w której sąd orzeka, że osoba nie jest w stanie samodzielnie zarządzać swoimi sprawami i powołuje opiekuna prawnego lub kuratora, który będzie podejmował decyzje w jej imieniu.
Ubezwłasnowolnienie jest stosowane w sytuacjach, gdy osoba dorosła cierpi na poważne zaburzenia psychiczne, np. demencję, schizofrenię, czy inne schorzenia, które uniemożliwiają jej podejmowanie rozsądnych i odpowiedzialnych decyzji. Celem tego procesu jest ochrona interesów i dobra osoby ubezwłasnowolnionej, szczególnie w przypadku, gdy nie jest w stanie samodzielnie dbać o swoje zdrowie, finanse, bezpieczeństwo czy inne aspekty życia.
Decyzja o ubezwłasnowolnieniu podejmowana jest przez sąd na podstawie przeprowadzonego postępowania, w którym analizowane są dowody na niezdolność osoby do samodzielnego funkcjonowania. Ważne jest, aby taka decyzja była podejmowana z najwyższą ostrożnością i uwzględniała indywidualne potrzeby i sytuację danej osoby.